Heeft U een foto reportage, stuur Uw reportage naar Noordelijk Transport

Dit is Reis Verslag Italie.

Foto Reportage Joris Smits

Chauffeurs; Joris en Hidde Smits

Op 22 Mei 2011 zondag 23.30 uur vertrokken uit Tolbert met paarden voor Atina in Italie, onderweg nog een Fries paard opgepikt voor Frankfurt in Duitsland, de reis verliep voorspoedig weinig oponthoud en 's morgens om half acht rolden we onder Frankfurt een klein dorpje in waar de nieuwe eigenares van de Fries al stond uit te kijken. We gingen via onze tom tom maar dat was dus geen succes, hij stuurde ons midden door het centrum en dus maar naar de klant gebeld en die haalde ons vervolgens op en na het lossen kregen we koffie met broodjes aangeboden, de dame was zeer tevreden met zowel het paard als de wijze van vervoer en liet dat ook blijken want we kregen een fles wijn en koeken mee voor onderweg. We besloten om op de heenreis via Zwitserland te rijden, en wel via de Sint Godhard tunnel, hoewel dat tegenwoordig ook niet zo snel meer gaat na die vreselijke brand een paar jaar geleden. Twee jaar geleden vond er ook een ongeval plaats in de 16,5 kilometer lange tunnel. Ook hierbij waren vrachtwagens betrokken. Er ontstond een brand waarbij uiteindelijk elf doden vielen en voor 10 miljoen euro schade werd aangericht. Sinds deze ramp moet vrachtverkeer zich aan strenge regels houden. Zo moeten vrachtwagenchauffeurs altijd een minimumafstand van 150 meter houden ten opzichte van de auto voor hen. Maar in ieder geval laat je Oostenrijk liggen en dat scheelt meestal een heleboel ellende, die Oostenrijkers zijn meestal vervelende lui die overal op tegen zijn en alles precies volgens hun regels willen zien. Een mooi land om vacantie te houden maar als chauffeur moet je zeker niet in Oostenrijk zijn het brengt alleen maar ergenis en ellende. En dus richting Basel gegaan en om een uur of één waren we aan de grens bij Weil am Rhein.

Foto

En daar aangekomen stonden we gelijk in eenlange file schijnbaar dachten veel truckers er precies zo over als wij. Nu is Zwitserland geen EEG land en dus moesten we een transit document laten maken bij een spediteur en dat bleek nog een heel avontuur niemand kon of wilde ons wat uitleggen over de te volgen procedure deze Zwitsers leken wel Oostenrijkers maar gelukkig voor ons was er plotseling een meisje die ons vertelde dat aan de andere kant van de grens een spediteur zat die speciaal voor paarden en vee was ingericht. Na veel gesjouw kwamen we daar aan en ja hoor die kon ons helpen maar vriendelijk waren ook deze Zwitsers niet maar goed wij kregenons papiertje en na 130 euro te hebben betaald jaja 130 euro, hoe durven ze het te vragen voor een half a viertje, weer naar de andere kant voor de douane afwikkeling. Daar hoorden we dat we eerst een ID Card moesten laten maken voor de betaling van de Oostenrijkse wegenbelasting. Gelukkig troffen we daar een zeer vriendelijke Zwitserse douane die ons uitstekend hielp en zelfs met ons mee liep omons uit te leggen hoe een en ander in zijn werk ging. Kilometerstand invullen en bij het verlaten van Zwitserland opnieuw km stand invoeren en dan 62 euro cent per kilometer betalen, dit hoort heel eenvoudig maar vergt nog heel wat denkwerk omdat alles via een automaat verloopt die je vragen stelt die je met ja of nee moet beantwoorden, na dat ritueel rollen er papieren uit het apparaat die je mee moet nemen. Wij waren onze Zwitserse douane vriend dus dankbaar dat hij ons zo heeft geholpen.Na het krijgen van de papieren was het een fluitje van een cent om Zwitserland binnen te rijden.Om vier uur rolden we grens over en hadden we het nog druk genoeg om Italie te bereiken want in Zwitserland mag je met een vrachtauto 's nachts niet rijden. Eigenlijk een hele goede regeling die ze overal moesten toepassen, zodoende komt een chauffeur ook aan zijn nachtrust. Maar wij wilden graag voor dat tijdstip de grens met Italie gepasseerd zijn. Dus werd het gas weer ingetrapt om door de vele tunnels richting Como te gaan.

Foto Foto

Zwitserland is een prachtig land misschien wel het mooiste land waar ik ooit ben geweest als je tenminste de bergen mooi vindt. De snelwegen zijn van een uitstekend gehalte en door de vele tunnels kom je uiteraard haast geen bergpassen meer tegen en dus kun je een aardige gemiddelde snelheid aanhouden. We kwamen niet zo heel veel collega's tegen maar werden wel gewaar dat er soms aanzienlijke vertragingen waren voor de Sint Gothard tunnel omdat er niet meer dan een bepaald aantal vrachtwagen gelijk de tunnel in mogen. Ondertussen genoten we van het werkelijk schitterende landschap. Zowel links als rechts passeerden we de mooiste uitzichten. Ik heb onder het rijden door enige foto's genomen.

Foto Foto

Luzern waren we vrij snel voorbij en eigenlijk ging het sneller dan we gedacht hadden, van Basel naar Como is ca. 300 km, onze paardjes waren van hooi en van water voorzien en alles liep voorspoedig en voor dat we er erg in hadden doemde de Sint Gothard voor ons op maar vlak voor de tunnel werden we van de snelweg afgehaald om op een grote parkeerplaats af te moeten wachten wanneer we verder mochten totdat er een soort van politie ons kwam vragen of we paarden vervoerden en op ja dat is zo zei de man: Dan kun je gelijk door rijden en dat scheelde dus aanmerkelijk in de rijtijd en op onderstaande foto zien we de ingang van de Sint Gothard tunnel die een lengte heeft van 17 kilometer.

Foto

zeventien kilometer is een heel eind en er werd maar één tunnelbuis gebruikt zodat je ook tegenliggers hebt, ik weet trouwens niet of er normaal twee buizen gebruikt worden en of die er uberhaubt wel zijn, dat gaan we even uitzoeken. Inderdaad is er volgens wikipedia maar één buis en een tweede buis is door een volksraadpleging van tafel. Na de tunnel verliep het allemaal weer voorspoedig en arriveerden we om een uur of acht bij Chiasso de grensplaats. De douane formaliteiten waren snel achter de rug en na betaling van de Zwitserse wegenbelasting die trouwens vrij pittig is, het is de duurste belasting ter wereld hadden we nog een uur rijtijd over, even overleggen wat te doen, op de grens was niet veel te beleven en dus besloten we naar Como te rijden om daar een plaats voor de nacht te vinden. Bij Como Sud zagen we een bord TIR parking en die zijn we maar gevolgd en ja we kwamen op een zeer grote parking waar we tegen betaling van 14 Euro een bewaakte plaats kregen aangewezen. Op het terrein was een restaurant en bij binnenkomst eerst even rond geluistert wie Hollands sprak, wat vroeger trouwens veel gemakkelijker was want dan keek je waar zware van Nelle op tafel lag, nu luisteren dus en we vonden natuurlijk een paar chauffeurs en dat is voor ons dan weer gemakkelijk want die knapen die hier altijd rijden kunnen ook de taal een beetje en mooi ons eten bestellen en zo gebeurde het ook en wij hebben lekker gehapt en een fles wijn soldaat gemaakt. Nog een paar lekkere drankjes na afloop van ons diner en toen naar hotel DAF. 's morgens om zes uur zijn we weer vertrokken richting Zuiden en al gauw zagen we aan de borden boven de weg dat we echt in Italie waren. Hidde maakte zich verdienstelijk om koffie te gaan zetten en ik moet zeggen dat kan hij prima, hij smeerde er zelfs nog broodjes bij zodat ik niets te klagen heb gehad.De reis verliep eigenlijk voorspoedig niets aan het handje todat we

Foto

in een zware onweersbui verzeilt raakten, het was echt noodweer zware slagen en plotseling was het raak. Een inslag met een knal zoals ik in mijn hele leven nog niet heb gehoord. De hele truck schudde en alle alarm lampen brandden en alle toeters gingen aan evenals onze cabine lichten terwijl we toch geen lamp aangezet hadden. Ik liet de truck langzaam uitrollen en vernam dat onze rem bekrachtiger ook niets meer deed en alle elektronica van de truck was uitgevallen, niets werkte meer behoorlijk. We waren nog zo'n twintig kilometer van onze bestemming en bijna bij de autostrada afrit. Langzaam maar door gereden en de dealer in Marum maar gebeld die ons vertelde dat wel door konden rijden maar dat we de truck eerst moesten ontladen. Dat hebben we vervolgens gedaan door achteruit tegen de vangrail aan te rijden en toen kalm aan naar Atina. Binnen een uur was er een monteur van de DAF die een kort onderzoek deed en zei; Er zijn diverse computers stuk geslagen enz.enz. een dure grap maakte hij ons duidelijk, we zijn achter hem aan gereden naar de garage, vervolgens kregen we een luxe auto van de man om in het dorp nog wat te kunnen eten en drinken. De schrik zat er bij ons nog steeds goed in, we hadden wel eens wat gelezen over een inslag in een auto maar als je het meemaakt is het toch wel even iets anders. Voor de paarden is het ook niet leuk geweest en dat kon je goed zien aan de grote ogen die ze een paar uur later nog hadden. Nadat we in het dorp nog wat hadden gegeten en gedronken zijn we weer terug gegaan om in hotel DAF de nacht door te brengen. Dat is weer prima gelukt en de volgende dag begonnen de monteurs aan de reparatie. Ik heb al diverse garage's gezien maar deze sloeg alles wat ik tot nu toe heb gezien. Een oude romney loods die wat was vergroot, het gereedschap en magazijn waren een lachertje er sprak niemand een woord Engels of wat voor taal dan ook maar ze konden onze truck wel met hun computer verbinden en dat verbaasde mij al genoeg. De hele dag bezig geweest en om acht uur 's avonds konde we eindelijk weer rijden. Hieronder enige foto's van het gebeuren. Links op ons los adres kwam de monteur en rechts staan we bij de garage.

Foto Foto

Hier staat de DAF in de garage en ernaast zien we waar de computers zitten die vervangen moesten worden.

Foto Foto

De gereedschap kisten en een kijkje in de garage waar onder meer de compressor staat.

Foto Foto

De remmen testbank gewoon in buiten en op de foto ernaast zie je waar je de handen kunt wassen.

Foto Foto

Hidde blijft een schone slaper en daarnaast de garage in Italie van de weg af gezien.

Foto Foto

's Avonds om acht uur was het eindelijk klaar en reden we achteruit de garage weer uit, voor uit ging niet dan was de deur te laag, we besloten een chauffeurs restaurant op te zoeken en dat gelukt na ca.30 kilometer al, alleen zagen we tot onze verbazing dat er weer allemaal foutmeldingen op de display verschenen en daar waren we niet happy mee. Het restaurant bleek een gouden greep te zijn zo goed was het. Lekker eten en wel zoveel dat we het lang niet op konden. Heerlijk flesje wijn er bij want we hadden al besloten niet verder te gaan maar gewoon de nacht hier door te brengen. De volgende ochtend vertrokken we om zes uur en reden eigenlijk zonder vertraging door Italie. Onderweg overleg over de te volgen route, gaan we via de Brenner en Oostenrijk of gaan we weer over Zwitserland, het laatste spraken we af en het ging zo snel dat we 's avonds 1400 kilometer onder de wielen hadden weg gedraaid en al weer in Duitsland stonden bij een Autohof waar we nog een bekende troffen en waar we lekker gegeten hebben en een paar pilsjes hebben gedronken. Vrijdag avond waren we weer thuis in Tolbert en Maandag heb ik gelijk de DAF naar Marum gebracht waar ik al vrij snel hoorde dat onze Italiaanse vrienden er verkeerde computers in hadden gezet en dat daar de foutmeldingen vandaan kwamen. Tot slot nog een paar foto's van deze reis die we ons lang zullen herinneren. Onderstaande foto's zijn vanuit de rijdende truck genomen.

Foto Foto

Foto Foto

Copyright November 2007 Joris Smits